Spanning van een andere aard was er toen Bagi na vier dagen reizen uitgelaten verkondigde dat we zowaar een douche zouden nemen, in een publiek badhuis wel te verstaan. Eerlijk gezegd hield ik het liever bij mijn flessen mineraalwater dan gezellig met een stuk of tien Mongolen onder een waterstraal te staan, hoe innemend ze ook zijn. Mijn vrees bleek ongegrond en Bagi, aan haar reactie op mijn vraag te zien, nog preutser dan ik: twee vierkante meter douche helemaal voor mij alleen, decadentie ten top!
woensdag 30 september 2009
Spannend
Het was bij momenten best spannend onze trip. Zoals toen we in het holst van de nacht (lees: 21 uur) bij onze ger aankwamen en in het pikkedonker 1 vierkante meter natuur tot publiek toilet moesten omdopen. Dat gevonden draaiden we driemaal in het rond om ons ervan te vergewissen dat er geen pottekijkers waren, toen we recht voor ons twee gele ogen zagen opdoemen. "Een wolf!", riep ik verschrikt. "Meeee", riep de wolf terug. De opluchting was van korte duur toen we in het zaklampschijnsel twee puntige horens spotten. De hond des gers voorkwam dat we in de annalen van de bizarre-ongevallen-met-Belgen-in-het-buitenlandberichten terechtkwamen. Ook spannend was toen ik Ganba vanop de achterbank zag indommelen achter het stuur. Er was dan wel niets om tegenaan te rijden, een occasionele kameel uitgezonderd, maar toen ik in de spiegel zijn ogen zag wegdraaien, besloot ik niettemin in te grijpen. Er kwam een fruttela en een spelletje wie-kan-er-de-lege-fles-raken-met-een-steen aan te pas voor hij weer volledig bij positieven was (geen paniek, we waren intussen wel degelijk gestopt).
Spanning van een andere aard was er toen Bagi na vier dagen reizen uitgelaten verkondigde dat we zowaar een douche zouden nemen, in een publiek badhuis wel te verstaan. Eerlijk gezegd hield ik het liever bij mijn flessen mineraalwater dan gezellig met een stuk of tien Mongolen onder een waterstraal te staan, hoe innemend ze ook zijn. Mijn vrees bleek ongegrond en Bagi, aan haar reactie op mijn vraag te zien, nog preutser dan ik: twee vierkante meter douche helemaal voor mij alleen, decadentie ten top!
Spanning van een andere aard was er toen Bagi na vier dagen reizen uitgelaten verkondigde dat we zowaar een douche zouden nemen, in een publiek badhuis wel te verstaan. Eerlijk gezegd hield ik het liever bij mijn flessen mineraalwater dan gezellig met een stuk of tien Mongolen onder een waterstraal te staan, hoe innemend ze ook zijn. Mijn vrees bleek ongegrond en Bagi, aan haar reactie op mijn vraag te zien, nog preutser dan ik: twee vierkante meter douche helemaal voor mij alleen, decadentie ten top!
Gengis fans
Une des choses qui m'ont le plus frappées dès mon arrivée ici, c'est la grande fascination des Mongols pour Gengis Khan.
Depuis la fin du communisme, il est devenu le héros de toute la nation. Une gigantesque statue à son effigie orne l'entrée du parlement local, l'aéroport international porte son nom, il est représenté sur la plupart des billets de banque, on le retrouve en peinture dans quasiment chaque foyer, etc.
Le marketing n'est pas en reste puisque une multitude de bières, de vodkas et de boissons énergisantes (entre autres) portent son nom.
C'est assez comique vu que chez nous il est perçu comme un être cruel à l'extrême.
Point positif : tous les Mongols connaissent l'excellent groupe allemand Dschinghis Khan malheureusement encore trop méconnu en Belgique.
Depuis la fin du communisme, il est devenu le héros de toute la nation. Une gigantesque statue à son effigie orne l'entrée du parlement local, l'aéroport international porte son nom, il est représenté sur la plupart des billets de banque, on le retrouve en peinture dans quasiment chaque foyer, etc.
Le marketing n'est pas en reste puisque une multitude de bières, de vodkas et de boissons énergisantes (entre autres) portent son nom.
C'est assez comique vu que chez nous il est perçu comme un être cruel à l'extrême.
Point positif : tous les Mongols connaissent l'excellent groupe allemand Dschinghis Khan malheureusement encore trop méconnu en Belgique.
Bi Mongol hairtai!
Op een stralende dag in Mongolie - het was tegen de 30 graden - besloten we een zevendaagse trip naar de Gobiwoestijn te ondernemen. De volgende dag, twee dagen voor ons vertrek, zakte de temperatuur tot rond het vriespunt, kregen we een sneeuwstorm over ons en werden alle tours afgelast. Twee dagen later konden we niettemin vertrekken: zeven dagen op schok met gids Bagi en chauffeur Ganba en met Frederica, de Italiaanse uit Brussel die we eerder in Moskou ontmoetten. Zeven dagen slapen op een houten plank in een ger (een nomadentent), douchen met een fles koud water, leven zonder elektriciteit en... Mongoolse woordjes leren. Ganba deed wat van hem verwacht wordt en speelde tientallen keren gedwee het spelletje mee: Bi chamd hairtai! (ik zie je graag!) - Tiim uu? (Echt waar?) - Tiim, mash ih! (Ja, heel erg graag!) - Bi ch bas (Ik jou ook). Voor vertrek luidkeels roepen "Za javii?" (zijn we weg?) werd ook een klassieker. De andere chauffeurs en gidsen knikten bewonderend want het moet gezegd, vergeleken met de deelnemers van de concurrerende guesthousetours waren wij van Khongor guesthouse echte pro's.
Omdat bijzondere momenten moeilijk te beschrijven zijn en soms afbreuk doen aan de ervaring laat ik de foto's voor zich spreken, netjes dag-per-dag geordend, want zo zijn wij dan weer.
Met dank aan Ganba en Bagi!
Dinsdag 22 september:
Standaardnomadenuitrusting: ger, bijhorende rommel, zonnepaneel en hond.
Standaardbezigheid van een chauffeur: lekke banden repareren. Mongoolse mannen krijgen trouwens zowat alles zelf gerepareerd aan hun auto, al is het als buitenstaander even wennen wanneer ze om het uur stoppen om de onderkant van de auto opnieuw bijeen te hameren.
De ruïnes van Baga Gazaryn Chuluu.
Ons eerste gerkamp, in één van de vele middle of nowhere's die we aandeden.
Woensdag 23 september:
Een ger van binnen gezien.
Eén of ander stadje.
Donderdag 24 september:
De "flaming cliffs" van Bayan-Zag.
In de auto wordt gereden, geslapen en ...gegeten, toch als er daarbuiten een halve zandstorm voorbijtrekt.
Khongor verbroedert met Golden Gobi guesthouse.
En daar is ie dan, de Gobiwoestijn.
Een ware beestenboel trouwens, daar in de Gobi. Veel geiten, koeien,...
Katten,...
En nog eens geiten...
Vrijdag 25 september:
Martin krijgt een Mongoolse initiatie.
Een geïmproviseerde douche.
Eén van de kwaliteiten van Bagi is dat ze in alle omstandigheden onze maaltijd gekookt kreeg. En ze is een erg goede kok bovendien.
Aan tafel!
Zaterdag 26 september:
Martin met een Mongools manneke en een traditioneel instrument, helemaal door het dolle heen overigens want we hadden een nacht achter de rug in een ger met elektriciteit!
In de provinciehoofdstad, waar we eerder al een publiek 'douchehuis' bezochten (om te douchen, welja), was het groot feest.
En dan staat daar plots ons eerste grote verkeersbord. Het wees ons de weg naar een van de mooiste plekken in Mongolië, de paradijselijke Orkhon vallei.
Zondag 27 september:
Mongolië ontwaakt.
Aan de creativiteit herken je de Mongoolse ontwerpers. Wastafel, van de hand van Mogi.
Voorzichtig zijn hoor, mailen onze vrienden en naasten met regelmaat van de klok. Maar een mens moet nu eenmaal beneden geraken.
I'm a poor lonesome Belgian, far far away from home.
Koppige paarden, zeggen wij. Slechte berijders, zeggen de Mongolen.
Maandag 28 september:
Een snelle douche...
Een laatste groepsfoto...
En vervolgens Karhorin, de voormalige hoofdstad van Mongolië.
En het klooster Edenezuu.
Een hele fles arak, gegiste paardenmelk met een alcoholpercentage van 2 procent die door de nomadenfamilie's zelf wordt geproduceerd. Mongolen zijn er verzot op, en ik kan er ook wel goed mee overweg. Opdrinken die handel, luidde het bevel van mijn reisgenoten met minder Mongoolse genen in hun lijf dan ik.
Het was de verjaardag van Ganba, en Martin was de volgende dag aan de beurt, en dus moest er gegeten en gedronken worden.
... veel gedronken worden... In de goede volgorde bovendien: arak, vodka, arkhi (een destillaat van arak met een hoger alcoholgehalte en door de Mongolen soms Mongoolse vodka genoemd), kersenlikeur en bier. En neen, de volgende dag geen zieken, wel een paar verdwaasde gezichten.
De avond werd in stijl afgesloten door een koppel Mongoolse muzikanten met een uitstekend zakeninstinct. De ene bespeelde een arsenaal aan traditionele instrumenten, de andere was een voortreffelijk keelzanger.
Dinsdag 29 september:
Terug naar Ulaanbataar en ons guesthouse...
... waar Bagi ons 's avonds meeneemt naar een karaoke voor enkele valse noten.
Omdat bijzondere momenten moeilijk te beschrijven zijn en soms afbreuk doen aan de ervaring laat ik de foto's voor zich spreken, netjes dag-per-dag geordend, want zo zijn wij dan weer.
Met dank aan Ganba en Bagi!
Dinsdag 22 september:
Standaardnomadenuitrusting: ger, bijhorende rommel, zonnepaneel en hond.
Standaardbezigheid van een chauffeur: lekke banden repareren. Mongoolse mannen krijgen trouwens zowat alles zelf gerepareerd aan hun auto, al is het als buitenstaander even wennen wanneer ze om het uur stoppen om de onderkant van de auto opnieuw bijeen te hameren.
De ruïnes van Baga Gazaryn Chuluu.
Ons eerste gerkamp, in één van de vele middle of nowhere's die we aandeden.Woensdag 23 september:
Een ger van binnen gezien.
Eén of ander stadje.Donderdag 24 september:
De "flaming cliffs" van Bayan-Zag.
In de auto wordt gereden, geslapen en ...gegeten, toch als er daarbuiten een halve zandstorm voorbijtrekt.
Khongor verbroedert met Golden Gobi guesthouse.
En daar is ie dan, de Gobiwoestijn.
Een ware beestenboel trouwens, daar in de Gobi. Veel geiten, koeien,...
Katten,...
En nog eens geiten...Vrijdag 25 september:
Martin krijgt een Mongoolse initiatie.
Een geïmproviseerde douche.
Eén van de kwaliteiten van Bagi is dat ze in alle omstandigheden onze maaltijd gekookt kreeg. En ze is een erg goede kok bovendien.
Aan tafel!
Zaterdag 26 september:
Martin met een Mongools manneke en een traditioneel instrument, helemaal door het dolle heen overigens want we hadden een nacht achter de rug in een ger met elektriciteit!
In de provinciehoofdstad, waar we eerder al een publiek 'douchehuis' bezochten (om te douchen, welja), was het groot feest.
En dan staat daar plots ons eerste grote verkeersbord. Het wees ons de weg naar een van de mooiste plekken in Mongolië, de paradijselijke Orkhon vallei.
Zondag 27 september:
Mongolië ontwaakt.
Aan de creativiteit herken je de Mongoolse ontwerpers. Wastafel, van de hand van Mogi.
Voorzichtig zijn hoor, mailen onze vrienden en naasten met regelmaat van de klok. Maar een mens moet nu eenmaal beneden geraken.
I'm a poor lonesome Belgian, far far away from home.
Koppige paarden, zeggen wij. Slechte berijders, zeggen de Mongolen.
Maandag 28 september:
Een snelle douche...
Een laatste groepsfoto...
En vervolgens Karhorin, de voormalige hoofdstad van Mongolië.
En het klooster Edenezuu.
Een hele fles arak, gegiste paardenmelk met een alcoholpercentage van 2 procent die door de nomadenfamilie's zelf wordt geproduceerd. Mongolen zijn er verzot op, en ik kan er ook wel goed mee overweg. Opdrinken die handel, luidde het bevel van mijn reisgenoten met minder Mongoolse genen in hun lijf dan ik.
Het was de verjaardag van Ganba, en Martin was de volgende dag aan de beurt, en dus moest er gegeten en gedronken worden.
... veel gedronken worden... In de goede volgorde bovendien: arak, vodka, arkhi (een destillaat van arak met een hoger alcoholgehalte en door de Mongolen soms Mongoolse vodka genoemd), kersenlikeur en bier. En neen, de volgende dag geen zieken, wel een paar verdwaasde gezichten.
De avond werd in stijl afgesloten door een koppel Mongoolse muzikanten met een uitstekend zakeninstinct. De ene bespeelde een arsenaal aan traditionele instrumenten, de andere was een voortreffelijk keelzanger.Dinsdag 29 september:
Terug naar Ulaanbataar en ons guesthouse...
... waar Bagi ons 's avonds meeneemt naar een karaoke voor enkele valse noten.
Abonneren op:
Posts (Atom)
